Emo

Nou hij moest er misschien wel een keer van komen… de off day. Tja die had ik vandaag!

Vanmorgen ging ik even met mijn lieve man naar de Albert Heijn. Hij zette me voor de deur af en ik liep vast naar binnen. Als je dan al die blikken op jou gericht ziet en ook vooral die zielige., meelevende oogopslagen ben je, je er in een klap weer heel bewust van: oh ja ik ben kaal! En dan veranderd er toch iets in je. Eerder ging ik gerust in mn pyjama naar de supermarkt. Scheelde me helemaal niks. Maar dat was een bewuste keuze. Dit niet… Ja ik zou een pruik kunnen dragen.. Maar ik moet er niet aan denken met dit weer dat gekriebel op je kop! Sommige mensen doen ook echt overdreven vriendelijk.. Ik bedoel kom mijn hele leven al in supermarkten, maar nog nooit ben ik zo overdreven enthousiast geholpen. Heel fijn hoor dat de mensheid nog goed is of kan zijn voor elkaar. Maar het is een beetje jammer dat je er ziek voor moet zijn.

En zo zie ik er nu uit… ziek. Ik heb altijd mijn best gedaan om niet te laten merken dat er iets met me was. En nu kan ik het niet meer verbergen en dat vind ik lastig.

In het ziekenhuis was ik aardig afgevallen. Nu zitten die kilo’s er weer ruimschoots bij en is mijn functionele vetlaagje misschien wel een beetje  too much om nog funtioneel te noemen 😂

En dan trek je, je bikini aan en dan vallen die hammetjes zo net over je broekje heen….. daar word je niet blij van.. Maar het is vrij logisch. Ik kan al ruim 4 weken niks en eet nu 2 weken heerlijk bij restaurant papa en mama. Ik vreet niet, maar ik verbrand vrijwel niks, dus dan is het wachten op de kilo’s. Anyhow.. Ik wordt straks dan wel gered door een konijn, maar voel niet de behoefte in deze weken te leven als een konijn. Straks mag ik weer naar ziekenhuis voedsel en zelfs naar een periode waarin ik niet in staat zal zijn om te eten en dus ga ik me er niet te druk om maken.

Ik ben me er van bewust dat dit allemaal uiterlijke dingen zijn en eigenlijk vind ik het heel stom dat ik daarover loop te mouwen. Maar vandaag vloog het me allemaal even aan en was ik er even klaar mee. Ik denk dat het hele warme weer me ook geen goed deed en dat ik nog moe van gisteren was.

Vanavond ben ik voor het eerst sinds weken weer bij mijn lieve oma geweest. Ze is aan het herstellen van een zwaar herseninfarct wat ze 2 weken voordat ik het ziekenhuis in ging, kreeg. Het was heel fijn om haar weer even te zien 😊

Vandaag was een dag met een lach en een traan! Hoort er ook allemaal bij! En het is uiteindelijk allemaal maar tijdelijk 💪