De afgelopen weken waren een achtbaan van emoties! Angst, spanning gevolgd door enorme opluchting en dankbaarheid! De uitslagen in het ziekenhuis waren goed. Ook vorige week ging ik weer naar huis met positieve berichten.
De nagelriemscopie liet zien dat de vaatjes in mijn nagelriemen aan het herstellen zijn. Er zijn zichtbaar minder grote vaten en bijna geen bloedingen meer te zien! Dit onderzoek is vaak doorslaggevend in het stellen van de diagnose. En dus heel fijn dat dit verbeterd is!
Ik ging dus wederom opgelucht en heel blij weg uit het ziekenhuis! En toen smiddags ging het lampje even uit!! Ik was helemaal kapot! Fysiek maar ook mentaal even helemaal moe van alle emoties.
Ik loop heel erg tegen grenzen aan! Ik vind veel leuk en omdat het wat beter gaat, ga je automatisch weer meer dingen oppakken. Zo ben ik voor het werk weer wat actiever.. ga ik zo nu en dan is een poosje in de tuin werken en breng regelmatig bezoekjes aan leuke mensen! Op zulke momenten wil ik meestal vergeten dat ik nog geen 5 maanden geleden nog compleet kaal en uitgeput in het Radboud lag. Ik voel niet zo goed wanneer iets te veel is en dat resulteert dan dus in een plotselinge mokerslag! Die kreeg ik dus op mijn verjaardag 😂🎉💃
Dus ik heb met mezelf afgesproken dat ik hooguit 2 dingen op 1 dag mag doen. Ik ben van 2x in de week trainen naar 1x in de week gegaan. En dan wel onder begeleiding van Roel. Jaja ik wordt getraind door mijn eigen, goeie personeel 💪Want ik kan zelf niet en opletten op mijn grenzen, en me focussen op de oefening en ook nog is zorgen dat ik het helemaal goed uitvoer. Dus ik ga niet meer de eigenwijze Linda uithangen die alles alleen wil doen en geen hulp vraagt 💪 Nee ik wil het goed doen. Beter worden en op de juiste manier!
Ik ben nog veel moe en merk dat ik na afgelopen weken dus weer meer op bed en de bank lig. Weer even een pas op de plaats.. Ook voor mezelf.. Ik ben er nog lang niet! Dat is me wel weer heel duidelijk geworden!
Na de stamceltransplantatie zijn er best wat dingen verbeterd! Ik had altijd enorm last van de kou. Met koud weer zoals de afgelopen dagen kon ik eerder echt niet normaal uit mijn bed komen.. moest Chris me op het laatst gewoon uit bed tillen en was ik enorm beperkt in mijn bewegen. En nu.. nu gaat het gewoon best heel soepel! Wel minder dan als het warm weer is.. Maar halelujah wat is dit een rijkdom! Gewoon uit je bed kunnen stappen zonder 10x aan te hoeven halen. Hulp te vragen etc.
Een groot probleem na de stamceltransplantatie is het verwerken van eten. In het begin waren het vooral mijn maag en slokdarm die voor problemen zorgden. Maar sinds 1.5 maand zijn mijn darmen echt helemaal de weg kwijt. Voor de behandeling had ik medicijnen nodig om normaal naar de wc te kunnen. Na de behandeling moest ik wel 6x per dag. En nu dus sinds 1.5 maand krijg ik, al tijdens het eten, enorme buikpijn! En ik kan vrijwel direct daarna doorlopen richting de wc en komt alles er linearecta weer uit. Ik weet dat dit geen smakelijke verhalen zijn.. Maar hey.. dit zijn de gevolgen van de behandeling. Dit hoort er helaas ook bij! En is echt enorm irritant en vervelend! Die darmen moeten nog even wennen volgens mij!
Vandaag heb ik een hele leuke dag gehad! Ik ben opgemaakt door een professionele visagist en op de foto gezet door een fotograaf die vele bekende voor zijn lens heeft gehad! Weten jullie nog dat ik geïnterviewd ben voor een tijdschrift op de eerste dag van mijn 2e opname? Hij komt bijna uit en zelfs met foto! (Spannend!) Maar…. daar horen jullie de volgende keer meer over!
Tot volgende week 👋
Neem vooral de tijd, ga niet over je grenzen heen en luister naar Roel! Iemand met jouw karakter en doorzettingsvermogen komt er wel!
Respect👍🏻
Wat zie je er goed uit en zo mooi. Genezen is vaak 2 stappen vooruit. Joupie. En dan weer 1 achteruit.pffft. Toch is als je terug kijkt het veel beter dan maanden geleden. We willen alleen dat het sneller gaat. Ik herken het toen ik behandeld ben na de ziekte van Lyme. Lang niet zo zwaar als jouw ziekte, maar zwaar genoeg om het een beetje te herkennen. Houd de moed erin lieve Linda. Het komt goed. Je weet bij wie al onze gebeden terecht zijn gekomen. Hij laat niet los wat Zjjn hand begon. Heel veel sterkte en een kus van ons ook voor die fantastische Cristiaan.
Wel goed dat je eens pas op de plaats maakt. Begrijpelijk dat je veel wilt doen en dat je denkt dat je het kunt maar op een gegeven moment werkt het inderdaad tegen je. Gelukkig is je lichaam de beste graadmeter. Luister er naar! Eigenlijk weet je dat wel. Maar het gaat steeds ietsje beter en je ziet er goed uit. Wat is dat fijn. Je bent een topper!!! Als je er echt beroerd aan toe bent dan weet en ziet men dat. Nu zie je er super uit en vergeet men dat je er nog lang niet bent. Dat is misschien wel het moeilijkste. Je mist de ondersteuning een beetje. 😘😘
Hey dappere dodo,
Je bent goed bezig, in meerdere opzichten. Ik hoop dat Roel heel streng voor je is, dat er een mooi artikel uitrolt, dat je darmen zich gaan gedragen, dat het steeds beter met je gaat en dat de BK eindelijk eens glutenvrij wordt!
Liefs,
AndyMcB
hoi Linda het gaat dus steeds beter stapje voor stapje en niet
STAP voor STAP zoals jij dat graag doet,je komt er wel.
Je ziet er goed uit,en nu maar oefenen dat gaat je wel lukken.
liefs Ruth en Marjan.
Ha Linda
Fijn dat het steeds beter gaat en je nu ook wat resultaten ziet. Tja herstel gaat langzaam. Langzamer dan je zelf zou willen.
Zet hem op en sterkte met jezelf in het gareel houden