Jaa daar komt ie dan!… vanaf woensdag 29 november kunnen jullie massaal het tijdschrift de Viva gaan kopen om mijn verhaal te lezen! Uiteraard lezen jullie dat hier al, maar het is een heel mooi intervieuw geworden waar ook dingen in staan die ik hier nog niet ter sprake heb gebracht! Ik ben heeel benieuwd hoe het er uit komt te zien en hoe mijn foto is geworden! 🤞 En vind het ook best een beetje spannend! Haha.
Goed nieuws! Het dak gaat over 2 weken gerepareerd worden en we zijn er met de oud bewoners uitgekomen! Het duurde even maar ik ben blij dat we nu verder kunnen! Mijn project: keuken, begint ook op te schieten! En ik ben best trots op het resultaat tot nu toe! Ik ben ook enorm trots op mijn man! Hij doet heel veel zelf met mijn oom en schoonvader! Ik vind het heel leuk om te zien dat hij zoveel meer kan dan hijzelf en ik dacht! En het wordt ook nog is prachtig 😍 Nu het dak in de planning staat kunnen we ook voorzichtig weer vooruit gaan kijken! Dit jaar gaat echt niet meer lukken, maar ergens in februari verhuizen moet denk ik wel lukken! 😀
Het ging best goed met mij zowel fysiek als mentaal. Maar ik heb sinds een anderhalve week een beetje last van flashbacks. Ik ben na mijn ziekenhuis opname weinig tot helemaal niet alleen geweest. En nu ben ik een paar keer alleen geweest en… dat is dus niet zo’n succes! 🙈 overdag gaat het prima.. Maar als het donker is en ik alleen ben wordt ik enorm onrustig, angstig en krijg ik flashbacks.
De flashbacks bestaan uit beelden uit het ziekenhuis. Ik heb me destijds nooit eenzaam gevoeld, maar tijdens die flashbasks overvalt me een gevoel van verdriet en eenzaamheid en dan begin ik spontaan te janken. Ik denk dat ik uiteindelijk zoveel alleen geweest ben dat ik er nu niet zo goed meer tegen kan. Tuurlijk kreeg ik bezoek van mijn lieve man en ouders. Maar dat was in totaal zo’n 3 uur per dag. De overige 13 uur die ik vaak wel wakker was, was ik dus alleen. En dat is lang..helemaal als je beroerd bent.. en als ik er dan nu zo over nadenk vind ik het best heftig. Terwijl ik dat gevoel toen niet zo sterk had. Dit zal wel een stukje verwerking zijn!
Voor de behandeling vond ik het heerlijk als ik een avondje alleen thuis was en ik ben serieus nooit bang geweest, ook niet in het donker! Dus dit is een compleet nieuw iets voor mij en het bevalt me voor geen meter haha! 🤣
Gelukkig zijn het maar momenten en voel ik me niet vaak zo! Ik ben lekker aan het trainen bij Roel! Morgen mag ik weer! Ik vind het loodzwaar maar erg leuk om te doen! Om actief bezig te zijn met beter worden! Al voelt dat na de training helemaal niet zo haha! Waar ik voor de stamceltransplantatie 2 dagen na een training spierpijn had, heb ik nu 5 tot 6 dagen spierpijn en vermoeidheid! Daar kan ik dus ook goed aan merken dat mijn lichaam nog erg zwak is en lang de tijd nodig heeft om weer te herstellen. Maar aan de andere kant zijn er ook weer dingen die ik kan die ik voor de behandeling niet kon! Zoals in de tuin werken! Niet al te lang en met tussenpozen.. Maar het kan! En dat maakt me dan weer zo enorm gelukkig!
De weg is niet makkelijk, het is en blijft een strijd, maar ik ben zo dankbaar dat ik m op deze manier mag bewandelen!
En… Ik ben nog lang niet uitgewandeld of uitgestreden! 💪
Hey jij daar!
Vooraf, die foto met die bladblazer, die is zo fout, de glazen vallen uit mijn bril ghehe, tjonge. Verder, goed bezig! Die flashbacks zijn wel balen, lijkt me zwaar, al zal het wel helemaal volgens het Groot Psychologisch Handboek der Verwerking van minder Fijne Gebeurtenissen in het Leven zijn. Naar blijft het.
En zo n Viva kopen, ik dek dat ik hem bij de kassa afdek met een 24-pack 4-laags toiletpapier…
Liefs,
Andy McB.
Ben heel benieuwd naar je interview. En wat fijn dat het is opgelost met het dak. En die oom van je is zo handig 🤣🤣🤣🤣🤣 . Ik kom snel weer kijken 🖤🖤🖤